Incognito - ervaringen die de identificatie tarten,
Typemachine, Gent
100 p., oktober 2008
“Een aanval in de duisternis, een sprong in het mysterie van het incognito, een parallelle dimensie waar zelfs wat gezegd kan worden, vaak niet gezegd wordt.”
Dit boek dat in 2003 gepubliceerd werd in Cuneo (Italië) en onlangs vertaald werd in het Nederlands, brengt een tiental teksten over clandestiniteit samen, vertrekkende vanuit de ervaringen van mensen die zich in deze vaak ongekende situatie bevinden of bevonden hebben.
Deze teksten hebben niet de intentie om een theorie te brouwen vanuit de mogelijkheid van clandestiniteit. In die zin steekt het boek geen lofrede af waarmee sommigen die er vaak niets vanaf weten, zich heden ten dagen willen doen opmerken in hun opbod aan ‘radicaliteit’. Evenmin wordt de clandestiniteit afgeschilderd als een hoger stadium in het revolutionair parcours. Integendeel. De verschillende auteurs (allen anoniem, wat getuigt van een, laten we zeggen, zekere smaak) beschouwen de clandestiniteit naargelang hun karakter en projectualiteit als een mogelijkheid die zich soms omvormt tot noodzaak, en waarover dringend discussie moet geopend worden. Al is het maar omdat er tientallen kameraden momenteel op de vlucht zijn - maar volgens ons nog meer omdat de conditie van clandestiniteit toebedeeld wordt aan een alsmaar groter deel van de bevolking.
Dit proces van clandestinisering verwarren met een stap in de richting van minder controleerbaar zijn, komt er in feite op neer om de bedoeling van de macht niet te erkennen om bepaalde personen die als ‘genant’ beschouwd worden af te scheiden en te isoleren of om een deel van de bevolking nog zwaardere uitbuitingsomstandigheden te doen aanvaarden. Je zou zelfs kunnen stellen dat zo’n logica zich regelrecht plaatst op het terrein van de Staat, het is te zeggen, van de legaliteit of haar tegendeel, in het geloof dat de illegaliteit een oncontroleerbare conditie is. Volgens ons gaat het er eerder om een projectualiteit te ontwikkelen die a-legaal is.
Als we de reis doorheen de clandestiniteit simpelweg beschouwen als een mogelijkheid, niet alleen omwille van een zweepslag van de repressie maar ook als een instrument dat haar betekenis kan hebben om bepaalde acties te verwezenlijken, dan is het duidelijk dat de taboes breken rondom deze kwestie, de discussie aangaan en de uitwisselingen daaromtrent al haar dringendheid en noodzakelijkheid behouden heeft.
We willen nog onderlijnen dat als de bedoeling van dit boek is om in de eerste plaats de discussie aan te gaan vanuit de ervaringen van vele kameraden, het ook gaat om een poging om bepaalde - eerder technische - aspecten in verband met de clandestiniteit te delen. In die zin kan het boek bijna gelezen worden als een ‘handleiding’, wat zeker haar belang heeft.
